Stanisław Nawrocki s. Michała

 Fot. Stanisław z żoną Heleną

Stanisław Nawrocki urodził się w Krotoszynie 15 października 1900 roku. Syn Michała Nawrockiego i Katarzyny z Mocydlarzów. Pochodził z bardzo patriotycznej i licznej rodziny. Jego rodzeństwo to: Eleonora, Maria, Stefan, Gabriela, Pelagia, Feliks, Tadeusz i Irena. Był kupcem i patriotą.

W 1918 roku włączył się aktywnie w działania, związane z organizacją Powstania Wielkopolskiego. Jego ojciec Michał Nawrocki, wuj Jan Kanty Nawrocki oraz niemal wszyscy bracia i bracia stryjeczni, zaangażowani byli w działalność patriotyczną  oraz powstańczą. Był harcerzem, podobnie jak jego brat Stefan Nawrocki. Czytaj dalej

Stefan Nawrocki

Stefan Nawrocki s. Michała

Stefan Nawrocki  – syn Michała i Katarzyny z Mocydlarzów. Urodził się w Krotoszynie,  w 1906 roku.
Był harcmistrzem i kupcem. Rodzina po mieczu miała korzenie szlacheckie (herbu Lubicz), a niemal wszyscy jego przodkowie walczyli o wolność i niepodległość Ojczyzny. Rodzina jego była bardzo patriotyczna.

Jego ojciec Michał Nawrocki był znanym krotoszyńskim szewcem i powstańcem wielkopolskim. Ojciec Stefana był także członkiem Straży Ludowej, razem ze swoim bratem Janem Kantym Nawrockim (krawcem).

W 1934 roku Stefan Nawrocki poślubił Marię z Drygasów. Zaślubiny odbyły się w Kościele pod wezwaniem Św. Jana Chrzciciela w Krotoszynie. Mieli 9 dzieci.

Czytaj dalej

Eugeniusz Jan Nawrocki

 

Geniutka 2016

Eugeniusz Jan Nawrocki

 –  urodził się w Krotoszynie 20 października 1940 roku,  jako trzecie dziecko i pierwszy syn Feliksa Nawrockiego i Ireny z Domagalskich. Ochrzczony w kilka dni po narodzinach w Kościele Parafialnym pw. Św. Jana Chrzciciela. Eugeniusz miał liczne rodzeństwo: Lucyna (1939-1942), Józefa (1940), Zdzisław (1941-1943), Kazimierz (1942), Janina (1944), Leszek (1946) i Józef (1949).
Był urzędnikiem państwowym,  kierownikiem  Urzędu  Stanu  Cywilnego
w Krotoszynie,  działaczem  społecznym,  publicystą  oraz  dziennikarzem
i poetą. Drugie imię – Jan otrzymał na cześć swoich wielkich przodków: powstańców wielkopolskich: Jana Domagalskiego (podnaczelnika) i Jana Kantego Nawrockiego. Zawsze był z tego bardzo dumny i to mocno podkreślał w obecności dzieci i przyjaciół.

Czytaj dalej

Ludwik Oborski

Oborski Ludwik

Urodził się w 1787 roku we wsi Zawady k. Mławy (woj. Mazowieckie) – pułkownik Wojska Polskiego.

Uczestnik wojen napoleońskich m.in. z Austrią, Prusami i Rosją. Wybitny Patriota. Po upadku Napoleona Bonapartego służył w wojsku Królestwa Polskiego w 2 Pułku Piechoty (Liniowym). Uczestnik Powstania Listopadowego, Wiosny Ludów oraz jako emisariusz w Powstaniu Styczniowym. Działacz emigracyjny. Członek loży „Doskonałe Milczenie„. W Powstaniu Listopadowym 1830/1831 szczególnym męstwem wykazał się w bitwie pod Olszynką Grochowską. Czytaj dalej

Zenon Karolewski

. Zenon Karolewski urodził się 22 sierpnia 1947 r. w Zdunach. Wykształcił się jako fryzjer. Miał swój zakład na zdunowskim Rynku, gdzie ściągali do niego klienci z całego powiatu krotoszyńskiego. Kilka lat przed śmiercią przeszedł na emeryturę. W 1974 r. postanowił wstąpić do Ochotniczej Straży Pożarnej w Zdunach. Czytaj dalej

Ludwik Jażdżewski

Ludwik Jóżef Walenty Jażdżewski urodził się 10 lutego 1838 r. w Poznaniu jako syn sekretarza Ziemstwa Kredytowego Piotra Jażdżewskiego i Antoniny ze Stolpińskich. Jego starszy brat Władysław (1835 -­ 1895) był znanym archeologiem, numizmatykiem i notariuszem. Razem z bratem uczęszczał do Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu. Ukończył je w 1857 r., a w latach 1857-59 studiował teologię w Gnieźnie, doktorat obronił na Uniwersytecie Ludwiga Maximiliana Czytaj dalej

Jerzy Konieczny

Jerzy Konieczny był prezesem chóru „Harmonia” w latach 1993 – 2013. Zmarł 10 stycznia 2013, a jego pogrzeb odbył się w sobotę 12 stycznia w kościele poewangelickim. Do chóru Jerzy Konieczny należał blisko 50 lat. Był on kontynuatorem działań poprzedniczki Agnieszki Heyduk. Prowadził swój chór podczas uroczystości patriotyczne, kościelne i rocznicowe. -Dbał o dobre imię śpiewaka i śpiewaczki. Jego sumienność i zaangażowanie było wzorem dla wszystkich członków chóru. Troszczył się o godne lokum dla koła śpiewaczego , a szczególnie o stroje i wyraz artystyczny zespołu, dbając też o jego spójność, koleżeńskość rozbrzmiała mowa pogrzebowa 12 stycznia. Za swe zasługi i sympatie do muzyki klasycznej Jerzy Konieczny odznaczony został odznaką brązową(1978 r.), srebrną (1983 r.), złotą (1993 r.) i złotą z laurem (1998 r.), a w 2008 r. podczas 85 rocznicy powstania chóru – Złotym Krzyżem Zasługi. Prywatnie Jerzy Konieczny był mężem, ojcem i dziadkiem. Początkowo pracował w kopalnii Wujek na Śląsku, jednak po krótkim czasie został pracownikiem Przedsiębiorstwa Komunikacji Samochodowej w Krotoszynie, gdzie przepracował 39 lat, w tym przez 25 lat był jego kierownikiem.

Bibliografia:

Informacje od chóru Harmonia